Stirnimann isimli İsviçreli bir çocuk doktorunun bulduğu sonuçlar bağlanmanın doğumdan çok daha önce olduğunu ortaya çıkardı. Rapor yeni doğmuş bebeklerin uyku düzenleri ile ilgiliydi.
Bir çocuğun uyku düzeni doğumdan aylar önce anne karnında iken belirleniyordu. Dr Stirnimann bunu basit bir örnek ile ortaya koymuştu. İki farklı grup hamile kadın seçerek bunların birini erken uyananlar diğerini ise geç yatanlar olarak ayırdı. Bu iki grup kadının bebeklerinin doğum sonrasında uyku düzenlerini inceledi. Tam da düşündüğü gibi erken kalkan annelerin çocukları da erken uyanıyor, geç yatan annelerin çocukları ise geç uyuyorlardı. Yani uyku alışkanlıkları sonradan değil anne karnında iken oluşturuluyordu. Doğum öncesi bağlanmayı bu kadar net ortaya koyan bu çalışmaya göre, doğumdan aylar önce anne ve çocuk tepki ve ritimlerini birbirlerine uyduruyorlar. Her zaman doğumdan sonra incelenen bağlanma aslında çok daha önceden başlayan ve anne ile bebek arasındaki uyumu gösteren bir süreç.
Dönemsel olarak ele alındığında,
0-2 ay: Bebeğin doğası gereği meme arama, başı döndürme, emme, yutma, yakalama, anneye yönelme, beslenme saatlerini sezinleme ve hazırlanma şeklindeki davranışları “bağlanma öncülleri”dir.
2-6 ay: Bebek bakıcısına yönelmeye başlar. Sosyal tepkileri artar. Bakıcısına gülümsemeye, uzun süreli göz teması kurmaya ve sesler çıkartmaya başlar. Bu dönem “bağlanmanın oluşma aşaması”dır. Bebek henüz bağlanma figürünü seçmemiştir ancak ebeveynlerini tanır ve onlara tepki verir.
7.ayla birlikte bebekler bağlanacakları kişiyi seçer ve çok geniş olan sosyal çevresini sınırlandırmaya başlar. Bu dönem yabancı kaygısının başladığı dönemdir. 7-24.aylarda bağlanma netleşir. Artık bebek ilgisini, tüm ihtiyaçlarını karşılayan kişiye yöneltir. Bu kişiye “birincil bakımveren” denir. Bebek ve birincil bakımveren arasındaki ilişki, bebeğin diğer insanlarla olan ilişkisinden farklıdır.
Eğer bebeğin bakımından birinci derecede sorumlu olan kişi, bebeğin tepkilerine ve isteklerine karşı duyarlı ise; onun ifade etmek istediklerini anlamaya çalışıyor; bebeğini dinlemeyi biliyorsa; ona sözel, duygusal ve fiziksel olarak yeterli ve uygun uyaranlar veriyorsa; bebek ve bakım veren arasında sağlıklı bir bağlanma gelişir. Sağlıklı bağlanma geliştirebilen bebeklerde temel güven duygusu oluşur. Bakım vereninin her zaman yanında olacağı ve stres durumunda onu yatıştıracağını, olumlu deneyimler ile öğrenmişlerdir. Bu bebekler birincil bağlanma nesnesi yanında olmadığı koşullarda da çevreyi araştırabilir, yakınlığı koruyabilir, bakıcısını “güvence üssü” olarak kullanabilir. Ebeveynin gidişine tepki gösterir. Protesto davranışı ebeveynin geri dönüşü ile yerini rahatlama ve araştırıcı davranışlara bırakır.
